Daar is tie dan: de wedstrijd waar uw jo11-1 vanaf het begin van het seizoen naar heeft uitgekeken. Op deze herfstige woensdagavond reizen we af naar het Friese Nieuwehorne om het daar op het prachtige sportcomplex op te nemen tegen de selectie van de voetbalschool van sc Heerenveen,  omwille van competitie vereisten ook wel bekend als Udiros.
De wedstrijden GVAV versus Udiros hebben wat geschiedenis: onze selectie van vorig jaar wist het de thuisploeg aardig lastig te maken en het gerucht gaat dat er zelfs wel eens een GVAV selectie is geweest die wist te winnen... 
Onze selectie van dit jaar treedt vanavond vooral aan om proberen mee te voetballen en te leren: net als de meeste andere competitiegenoten zijn we in ontwikkeling nog niet zo ver dat een al te positief resultaat mag worden verwacht. De einduitslag doet dan eigenlijk ook geen recht aan de groei die onze helden nog tijdens de (loodzware) wedstrijd laten zien: wat begon als een wervelende voetbalshow van één van de beste jeugdopleidingen van Nederland eindigt in een heuse wedstrijd, met kansen aan beide kanten. Er valt zelfs een resultaat(je) te melden: tot nu toe hebben we in deze competitie met het minste aantal doelpunten verschil van deze he(e)ren(veen) verloren.

Als om half zes Richaino namens GVAV de bal aan het rollen brengt zijn de zenuwen zo ongeveer naast het veld voelbaar. Natuurlijk heeft iedereen naar deze wedstrijd uitgekeken, maar nu het zover is blijkt het allemaal wel erg spannend! Heerenveen combineert gemakkelijk, is vlijmscherp in de omschakeling en kunnen allen net zo snel rennen als onze sprinter Rojairo. De zenuwen, ontzag voor de tegenstander en natuurlijk de constante druk op de bal maken dat GVAV niet echt aan voetballen toekomt en zeker de eerste 20 minuten veel onnodig balverleis leidt. Verdedigers Rai en Damian hebben de handen vol en er zijn keepertrainingen dat Joost minder reddingen hoeft te doen dan in deze periode, maar niets van dat alles kan voorkomen dat er na een kwartier 4-0 op het scorebord staat.
En dan lijkt er een knop om te gaan: eerst scoort Rai uit een vrije trap, even later krijgen we zelfs een corner en Matthias, Senna en Bilal krijgen wat vat op het middenveld. Heerenveen scoort de eerste helft nog 2x, maar ook aan de andere kant van het veld beginnen kansjes te ontstaan. GVAV begint lef te tonen en gecombineerd met de vechtlust die er altijd is komt dat het spel en de wedstrijd ten goede.

De tweede helft gaat door zoals de eerste geeindigd is: Heerenveen is de overduidelijk betere ploeg, maar onze blauw gehemde helden vechten (sportief!) voor wat ze waard zijn. Het ontzag voor de tegenstander is weg en er vallen zelfs kansen te noteren voor Rojairo, Richaino en Senna. Helaas belandt geen van de pogingen in het doel, maar we kwamen in ieder geval voor de keeper! Dat Udiros nog een paar keer scoort nemen alle fans voor lief: de show die Joost daar opvoert maakt dat de Friese spelers en fans de spaarzame keren dat hij wel gepasseerd wordt oprecht juichen, alsof ze verwachten dat de thuisploeg niet meer zal scoren...

Lof aan al onze spelers voor de getoonde inzet en het doorzettingsvermogen, de tegenstander voor het fraaie spel maar in het bijzonder voor de sportieve spelopvatting (geen nare overtredingen, geen toneelstukjes) en niet op de laatste plaats aan de scheidsrechter, die de wedstrijd heel goed las en gewoon door liet gaan wat door moet gaan.