Terwijl het gehele land zich voorbereidt op een snel naderende vorstperiode, de eerste rayonhoofden al weer op TV zijn gesignaleerd ('nee, voor een elfstedentocht hebben we echt meer dan 2 dagen vorst nodig...') en de weersprofeten elkaar overbieden op hoeveel sneeuw er morgen wel niet zal liggen staat er voor uw jo15-3 eerst nog wat anders op het programma: ronde 2 van de interne onder 13/15 competitie. Tegenstander vandaag is de niet te onderschatten  mo15-1. De meiden verloren vorige week maar nipt van de jo13-4 (waar wij zelf een week daarvoor ook veel moeite mee hadden) en lieten volgens onze bij die wedstrijd aanwezige scouts zien mooi, verzorgd en zelfverzekerd voetbal te kunnen spelen.

Het wordt uiteindelijk toch een wat éénzijdige strijd. Het eerst nog voorzichtig zoeken naar mogelijkheden van de eerste helft (ruststand 1-2) wordt gevolgd door een 'nu-wil-ik-scoren' tweede helft: weinig druk op onze verdediging maakt dat ook uit die linie regelmatig spelers de aanval zoeken zonder dat we daar voor worden afgestraft en de score behoorlijk op loopt: eindstand 1-7.

Als om 12 uur de bal voor het eerst gaat rollen op veld een ijzig koud veld 7 is de opdracht duidelijk: 'laat ze niet voetballen, overal druk op de bal!'  De voorbereiding was soms wat lacherig en ongeconcentreerd ('we spelen tegen meisjes'/'het is maar een oefenwedstrijd'/'veel te koud' enz enz), maar eenmaal in het trotse blauw-wit-rood van onze club gestoken blijkt uw jo15-3 er wel degelijk te staan: vanaf het eerste fluitsignaal kunnen we (meestal vanuit balbezit) op zoek naar de openingstreffer. Die laat even op zich wachten: ondanks een flink aantal kansen en dankzij weinig zorgen in de verdediging blijven we toch een beste poos hangen in de befaamde brilstand (0-0). Het spelbeeld maakt echter dat het geen verrassing is als we na 12 minuten uiteindelijk de bal toch in het netje leggen (1-0). Onreglementair stuiten van een van de weinige dreigende tegenaanvallen resulteert 5 minuten later in (alweer) een penalty tegen (1-1) en weer een paar minuten later staat na een mooi opgebouwde (en afgeronde!) aanval de ruststand op het scorebord: 1-2.

In de rust wordt door de coaches nog eens benadrukt dat de strijd nog niet gewonnen is en dat lijkt te werken: een vroege treffer (1-3), een conditioneel/fysiek voordeel waardoor ruimtes ontstaan om in te voetballen en het scherp(er) stellen van het vizier van de schutters voorin resulteert in nog eens 4 doelpunten en een klinkende 1-7 overwinning. Vermeldenswaardig is doelpunt nummer 6: Oskar (niet onze grootste schutter...) lepelt 'buitenkantje voet' van een flinke afstand de bal met een Messi-waardige krul in de verre hoek.  Wereldgoal! 

Eigenlijk enige puntje van zorg op de bank is dat elk systeem en de oorspronkelijke opdracht gedurende de 2e helft uit het spel van uw jo15-3 verdwijnt: vanaf de zijlijn zien we bij afnemende weerstand zorgvuldig opbouwen van aanvallen steeds meer wordt ingeruild voor individuele acties.  Doordat de tegenstander niet in staat blijkt van onze afgenomen concentratie te profiteren blijft het ongestraft en schrijven onze mannen 3 punten bij: eindstand 1-7.