Deze zaterdag mag uw jo15-3 voor het eerst in drie weken weer eens 'de wei in' . Na de noodgedwongen pauze door een afgelasting (sneeuw en ijs) en een roostervrije zaterdag hervatten we gelijk ook maar met de topper in de interne competitie: onder een licht wolkendek staat aan de andere kant van veld 7 het eveneens tot nu toe ongeslagen Oosterparkers jo13-1. 

We zijn van verschillende kanten vooraf gewaarschuwd voor deze tegenstander. Al weken maken de groen-witten het onze club/competitiegenoten moeilijk met verzorgd, mooi en snel voetbal: de met ons gedeelde koppositie van dit piepjonge team is geen toeval! Door in een wat anders dan gebruikelijk systeem te spelen hoopt de technische staf de wedstrijd gelijk naar ons toe te kunnen trekken, maar uiteindelijk komen we pas echt in de wedstrijd nadat iedereen weer op de hem vertrouwde posities terug keert. De schade is dan echter al gedaan: ondanks een veel betere 2e helft gaat de winst met 6-3 naar onze parkgenoten.

Zo'n beetje vanaf de aftrap worden onze mannen naar achter gedwongen. Er zit weinig rust in de opbouw, diverse spelers ogen wat mat (onderschatting? Verwarring door de afwijkende opstelling?), we hebben vanaf het begin moeite om onze (overal en nergens zwervende) aanvallers te bereiken en verdedigend laten we de bewegelijke groen-witten veel te veel ruimte. Die omzeilen daardoor het (te) drukke middenveld met enig gemak en creeren op die manier meerdere situaties waarin we steeds weer gedwongen achter onze man aan moeten. Een vroege tegengoal hangt dan ook vanaf het 1e fluitsignaal in de lucht en die komt er ook (2 stuks zelfs): na 10 minuten kijken al tegen een op dat moment zeer terechte 0-2 achterstand aan. Vanaf dat moment gaat het bij GVAV wel iets beter lopen en krijgen we zelfs een paar kansen op een 'anslusstreffer', maar een penalty tegen (Alweer? Ja, alweer....) doet de achterstand ondanks dat Caspar hem nog bijna stopte toch eerst nog verder oplopen (0-3). Pas op slag van rust doen we wat terug: een solo van Jayden eindigt in het dak van het doel en bepaalt de ruststand op 1-3.

Die rust gebruiken we om terug te keren naar het ons bekende 4-3-3 systeem en dat betaalt zich al snel uit: het is de beurt aan onze helden om de tegenstander vast te zetten op eigen helft en ook het overgrote gedeelte van de kansen zijn nu aan de voor ons gunstige kant van het veld. Daarvan brengen we er helaas slechts 2 daadwekelijk op het scorebord (2-3 van Ishmail en een hele fraaie 3-4 van Walif) en ook een 20 minuten lang 'alles-of-niets' offensief brengt niet de gewenste gelijkmaker. Oosterparkers profiteert nog wel 2x van de noodgedwongen gegeven ruimtes en bepaalt zo de eindstand op 3-6.

Verloren? Ja, duidelijk.

Terecht? Op basis van de 1e helft zeker: de gekozen speelwijze (coaching) breekt ons daar met name op.  De 2e helft hadden we echter met wat meer geluk in de afronding misschien nog wel terug in de wedstrijd kunnen komen en op zijn minst een gelijk spel kunnen afdwingen.

Gelukkig krijgen we nog een herkansing: in de laatste ronde van deze competitie (3 april) zien we deze tegenstander weer. Kijken we naar uit!