Zo aan het einde van een seizoen worden inhaalwedstrijden vaak 's avonds gespeeld; zo ook deze dinsdagavond. Dat vind ik (als toeschouwer) vaak wel leuk, zo'n toetje aan het einde van de dag, maar zorgt ook nogal eens voor afgelastingen doordat een en ander logistiek en qua reistijd bijna niet te organiseren is voor het uit spelende team. Gelukkig hoeven beide ploegen er vandaag niet ver voor te reizen: het strijdtoneel is veld 2 (hoofdveld GVAV) op Kardinge, thuisbasis van zowel onze helden alsook van de tegenstander Oosterparkers, die (lekker dichtbij) de achterburen van onze club zijn op het sportpark.

De groen-witte 'bezoekers' zijn oude bekenden van onze mannen: dit seizoen werd al twee keer eerder tegen deze ploeg gespeeld en beide eerdere ontmoetingen werden 2-0 verloren.  Drie keer is scheepsrecht? Zou moeten kunnen: de prestaties van de groen-witten in de competitie zijn niet grandioos, maar uit de voorgaande wedstrijden weten we dat uw jo19-4 moeite heeft tegen deze ploeg te scoren en zo maar de deksel op de neus kan krijgen, ook als het wedstrijdbeeld een ander verhaal vertelt. Een heuse 'angstgegner', dus. Komt nog bij dat onze topscorer Max Post komend seizoen naar deze vereniging overstapt en dus vanavond heééél graag even een visitekaartje afgeeft en zie daar: de door trainers zo fel begeerde intrinsieke motivatie in kannen en kruiken, zou je denken... 

Het is kil en bewolkt als de bal om 7 uur voor het eerst in beweging wordt gebracht. Oosterparkers gaat vanaf de aftrap gelijk met kracht en volle overtuiging voor een snelle voorsprong en slaagt daar ook in, maar het al heel snel gerealiseerde doelpunt wordt door de gehele wedstrijd uitstekend fluitende leidsman afgekeurd. Bij onze mannen oogt het spel wat statisch en wordt op alle posities veel balverlies geleden; het loopt niet lekker en de fysiek sterkere tegenstander lijkt heer en meester te zijn in het begin van deze wedstrijd. Als Max P. al snel vanwege een gele kaart (gevaarlijk spel) gedwongen 10 minuten pauze moet nemen en GVAV met tien man op het veld staat neemt de druk alleen maar toe: in plaats van het op basis van eerdere ontmoetingen en de bescheiden positie op de ranglijst van de bezoekers verwachte veldoverwicht voor ons blauw-wit-rood is het vooral tegenhouden, verdedigen en eigenlijk wachten op de eerste (geldige) tegengoal wat de klok slaat. Die komt er echter niet en heel voorzichtig begint ook GVAV beetje bij beetje in de wedstrijd te komen: er ontstaan zo waar ook wat mogelijkheden aan de andere kant van het veld. Sterker nog: de eerste de beste keer (en zoals later bleek ook de enige keer deze eerste helft) dat er daadwerkelijk tussen de palen wordt gemikt is het ook raak: 1-0. Ietsje later valt doelpuntenmaker Jesper geblesseerd uit: een tegenvaller voor het hele team en we hopen uiteraard op een vlot herstel. Vermoeidheid (en teleurstelling over de wat onfortuinlijke achterstand wellicht) doen de groen-witten echter hierna wat inzakken en maakt de steeds verder geisoleerde spitsen makkelijk te verdedigen: net als afgelopen zaterdag beginnen er met name op het middenveld ruimtes te ontstaan waarin onze mannen kunnen en ook graag willen spelen. Het spel schuift langzaam aan richting de voor ons gunstige kant van het veld, maar passing en/of aannames zijn nog steeds veel te slordig om de score uit te kunnen breiden: stand bij rust 1-0.

De tweede helft speelt de eerder genoemde scheidsrechter een redelijk cruciale rol. Deze leidsman is (zeer terecht!) niet gediend van kritiek en/of grof taalgebruik en daar hebben de bezoekers wat meer moeite mee dan onze mannen. Resultaat is dat de tegenstander na pakweg een kwartier met 9 man (2x geel en 10 minuten tijdstraf) staan, maar daar maakt GVAV raar genoeg nauwelijks gebruik van. Het lukt wel om de bal wat vaker naar de juiste kleur te spelen en zo langer in de ploeg te houden, maar dat is meestal op eigen helft en heeft dus op de score geen invloed. Het is wel een verdere aanslag op de conditie van de Oosterparkers en dat blijkt doorslaggevend voor het laatste deel van de wedstrijd. GVAV neemt de regie over, blijft slordig (het positief coachen 'kan gebeuren' klinkt menigmaal vanuit de mond van onze keeper na weer een mislukte actie verderop het veld) creeert echter wel kans op kans en scoort nog 1x: eindstand 2-0.