We zijn op weg naar het westen van de stad deze zaterdag ochtend als op de achterbank voorbeschouwing van de vandaag op het programma staande oefenwedstrijd, nabeschouwing op de eerste seizoenshelft en wellicht ook vooruitblik op de komende (3e) competitieronde in één zin wordt samengevat: "Dit team is net een surprise ei, je weet nooit helemaal wat er uit komt". Hoewel er vooral op de nogal eens wisselende personele bezetting (en de bijbehorende puzzels die dat oplevert voor trainer/coach Daily) wordt gedoeld is het ook treffend voor de wedstrijden die uw jo19-4 tot nu toe haar fans voorschotelde: vaak leuk, vlot en aantrekkelijk voetbal met veel inzet, maar soms ook door schijnbare desintresse en op-zoek-naar-eigen-roem geteisterde draken.  Altijd een verrasing dus (kennelijk ook voor de spelers zelf...), nooit saai en best vaak ook nog eens met een aardig resultaat. Sowieso één constante: de mannen hebben altijd veel lol en vormen een hechte, leuke groep.
We beginnen de voorbereiding voor de 3e en laatste competitie van dit seizoen deze regenachtige januari ochtend met een oefenwedstrijd tegen een formidabele tegenstander: Lycurgus jo19-2 speelt haar wedstrijden namelijk een klasse hoger dan onze helden en heeft op het moment van schrijven nog volop zicht op een verdienstelijke 2e plek in die competitie. Een uitdaging? Geen probleem!
Eenmaal aangekomen op het gloedje nieuwe kunstgrasveld naast de Lycurgus kantine blijkt al snel waar die uitdaging uit zal gaan bestaan: de voor de gelegenheid in oranje shirts gestoken stadsgenoten (Lycurgus speelt normaal gesproken net als GVAV in het blauw) zijn zonder uitzondering behoorlijk groot (zo op het oog veel, heel veel 2e jaars o19 spelers?)  en zullen onze overwegend wat jongere spelers (in de basis vandaag staan 5 mannen die ook nog o17 zouden kunnen spelen) het in ieder geval fysiek lastig gaan maken.

Zo loopt de wedstrijd dan ook: de fysiek veel sterkere thuisploeg weet het combinatiespel van uw jo19-4 succesvol te ontregelen, wint veel duels en toont zich met name in de tweede helft ook nog eens een bijzonder effectieve counterploeg. Hoewel GVAV de stijgende lijn van de laatste wedstrijden voor de winterstop vast weet te houden, er leuk, slim en snel wordt gevoetbald en dat de mannen tot het laatste fluitsignaal (sportief) blijven vechten is deze tegenstander uiteindelijk duidelijk een maatje te groot: op de einduitslag van 5-0 valt eigenlijk alleen af te dingen dat onze helden op basis van de 2e helft ook wel een doelpuntje hadden verdiend.

Dat het lastig wordt kondigt zich gelijk vanaf de aftrap al wel aan. Beide ploegen proberen met korte combinaties en positiespel zich een weg te banen naar de goal aan de overkant van het veld, maar het eerste kwartier slaagt geen van beiden daar echt in. Wel kan je voorzichtig stellen dat de thuisploeg het meeste kans maakt; het grootste gedeelte van de strijd wordt op de helft van GVAV geleverd en de twee schoten op doel die onze helden na de eerste 45 minuten mogen noteren zijn geen uitgespeelde spelmomenten, maar vrije trappen van een meter of 20. De thuisploeg komt soms wel tot in de 16 meter, maar uitstekend verdedigen, de paal en een paar aardige reddingen van doelman Tom zorgen er voor dat we met een eigenlijk helemaal niet zo slechte 1-0 achterstand de rust in gaan.

De tweede helft eisen aanhoudende regen, fysieke achterstand ten opzichte van de tegenstander en slordigheden hun tol. We verliezen een paar keer op cruciale plekken de bal en worden daar keihard voor afgestraft: netjes uitgespeelde dodelijke effectieve counters laten de teller ondanks een paar prima reddingen toch vlot oplopen en halverwege de tweede helft is de achterstand inmiddels 5-0. Aan de andere kant van het veld ontstaan ook wat kansjes, maar zelfs een wat gemakkelijk gegeven penalty kan er niet voor zorgen dat na 2x 45 minuten die hatelijke nul nog steeds op het scorebord staat: eigenlijk prima gespeeld, maar overklast door een sterkere tegenstander en dus is de einduitslag in deze eerste oefenwedstrijd van 2023 5-0.