Het is al weer een tijdje geleden dat onze mannen een ticket voor de knockout fase van het 'Zwaluwen Jeugd Beker O19' toernooi wonnen en vandaag krijgt dat eindelijk een vervolg: we zijn op de Esserberg op bezoek bij Helpman jo19-2 en op het programma staat de 8ste finale (laatste 16 ploegen) van dat toernooi. De blauw-witten (vandaag overigens vanwege onze eveneens blauwe shirts voor de gelegenheid in het zwart) zijn stevig favoriet voor deze ontmoeting: ze spelen hun wedstrijden normaal gesproken sowieso een klasse hoger en hebben dit seizoen bovendien al 2x overtuigend van onze clubgenoten jo19-3 gewonnen, iets dat onze helden in ook 2 ontmoetingen met het team van trainer Pascal nog niet gelukt is (winnen niet en overtuigen zeker niet...)

De verwachtingen zijn dan ook niet al te hoog gespannen als we aan komen op het vandaag druilerige en een beetje lege sportpark op de grens van Groningen en Haren , maar .... 'we zijn er nu toch, dus we kunnen er net zo goed wat van maken' lijkt het motto van de dag te zijn en daar blijk je op een voetbalveld best een eindje mee te kunnen komen! Die gedachte resulteert namelijk in een knotsgekke 2x 45 minuten bekervoetbal dat eindigt met een nagelbijten, billenknijpen, ik-durf-bijna-niet-te-kijken spannende heuse penalty reeks: niet altijd even fraai voetbal, maar wel voor alle betrokkenen een bijzonder spannende en vooral meeslepende strijd waarin de overwinning voor beide ploegen meermaals voor het grijpen lag.

De eerste helft gaat van start zoals iedereen wel een beetje verwacht had: de thuisploeg overklast onze mannen, heeft misschien wel 80% balbezit en kan zich na enkele minuten al verheugen in een voorsprong: 1-0. Het spelbeeld verandert daarna nauwelijks en het mag geen verrassing heten dat de achterstand na een kwartier verdubbeld is, of het moet al zijn dat de gastheren in die tijd al meer afstand hadden kunnen/moeten nemen. Dat gebeurt echter niet, sterker nog: de eerste de beste counter die niet al snel weer ingeleverd wordt door onze hard werkende, maar schijnbaar hopeloos overklaste helden verdwijnt zomaar achter de keeper van de thuisploeg. Een mooie opsteker voor Shay die pas zijn 2e wedstrijd voor ons blauw-wit-rood speelt, maar vooral een meer dan welkome strohalm voor het hele team; het kan nog! Helpman blijft de rest van de  1e helft verreweg het beste team op het veld, maar scoort niet. Onze mannen doen hun uiterste best en houden zo nu en dan zowaar de bal iets langer in de ploeg dan aan het begin van de  wedstrijd,  maar serieuze doelpogingen blijven uit en dus gaan we de kleedkamers in met een voor GVAV allerszins meevallende 2-1.

Het tweede bedrijf is een heel ander verhaal. De thuisploeg denkt even flink aan te kunnen zetten en zo de overwinning veilig te stellen, maar het lot beslist al heel snel anders. Dario maakt op links een sterke actie over de achterlijn, zet voor en Jesper V tikt in: 2-2. Zou het dan toch echt kunnen? Helpman wankelt even en laat onze mannen wat meer in hun spel komen, maar als het net weer bolt is het toch weer achter Tom: de thuisploeg maakt maximaal gebruik van een situatie waarvan alles dat GVAV is had verwacht dat de scheidsrechter het spel wel stil zou leggen. Als ze iets later ook de 4-2 aantekenen lijkt de strijd gelopen, maar: Helpman maakt het niet af. Steeds verder naar voren spelen, tijdrekken, steeds meer solo acties en wat afnemende nauwkeurigheid geven onze GVAV'ers steeds meer ruimte om zelf ook iets op te bouwen of te proberen met opertunistische lange ballen te forceren. En dat lukt: pakweg tien minuten voor het einde van de reguliere speeltijd valt de 'anschlusstreffer' en niet veel later is het dankzij een toverbal van Rick zelfs weer gelijk: 4-4. Nu is het beurt aan onze mannen om tijd te rekken om zo in ieder geval een gelijk spel over de streep te trekken, maar dat mislukt: minuten voor het nu met rasse schreden naderende einde van de wedstrijd komt Helpman toch weer op voorsprong. De ontlading bij de spelers in zwart in het veld, bij de thuisploeg op de bank en hun supporters langs de kant is groot, maar voorbarig: minuten later kopt Max G (niet bepaald de langste man op het veld...) GVAV toch weer langszij. In de slotminuten schiet het herboren GVAV zelfs nog een keer op de paal, maar gescoord wordt er niet meer: eindstand 5-5 (?!) en penalties!

Iedereen die wel eens een dergelijke reeks tijdens een groot eindtoernooi (zeg WK, EK of iets dergelijks) heeft gezien weet wat een zenuwslopend gebeuren dat kan zijn. En dat de beste ploeg net zoveel kans heeft als de ploeg die de hele wedstrijd in de verdrukking heeft gezeten. Laatst genoemde heeft in ieder geval de beter ingeschoten keeper...
En die keeper, dat werd vanmiddag onze held. Tom heeft tijdens de wedstrijd al het een en ander uit zijn doel weten te houden en gaat daar tijdens de penaltyreeks 'gewoon' lekker mee door: van de vijf schoten die op hem worden afgevuurd (1 moest over vanwege te vroeg over de lijn bewegen) keert hij er 3. Omdat onze spelers allen wel doel treffen is de reeks na 4 beurten voorbij: GVAV jo19-4 bekert verder en plaatst zich voor de kwartfinales!