Sommige wedstrijden kijk je als supporter wel een beetje naar uit. Na de afgelopen tijd steeds maar weer lichtpuntjes te hebben gezocht in een lange, lange reeks van gelijkspelletjes en kleine verliesbeurten treden de mannen van jo13-2 vandaag aan tegen Gorecht, een oude bekende. In de voorbereiding op dit seizoen werd op een heerlijke zomeravond al eens overtuigend gewonnen van de zwart-witten uit Haren, de tot nu toe behaalde resultaten van deze tegenstander zijn niet geweldig en het overwegende gevoel in en rond ons team is dan ook dat de drie punten vandaag op Kardinge blijven. Uiteindelijk lukt dat inderdaad: in een tot het absolute einde bijzonder spannende pot wint GVAV uiteindelijk met 3-2.

Dat ging niet vanzelf. Als de heren om 11 uur onder een aangenaam zonnetje aantreden op veld 7 lijken onderschatting en slaapgebrek de belangrijkste wapenen te zijn die onze helden wensen in te zetten en daar blijkt Gorecht raar genoeg niet veel moeite mee te hebben. In het blauw-wit speelt niemand op zijn gebruikelijke niveau en na zeven minuten en een paar eerdere waarschuwingen zijn het dan ook de gasten die een serie van fouten in onze verdediging middels een op het oog houdbaar schot(je) mogen verzilveren: 0-1. Als de (boom van een) spits van de bezoekers even later ook nog ongehinderd een corner mag inkoppen lijkt een stunt van Gorecht in de maak, maar dan grijpt niemand minder dan moeder natuur zelf in. Het lijkt niet alleen donkerder geworden, het is het ook echt! Het zonnetje van de eerste minuten heeft boven Kardinge plaats gemaakt voor een set donkere wolken en die trakteert onze spelers (en het aanwezige publiek) op de koude douche die onze mannen flink wakker schudt. Onder extreem herfstige omstandigheden (wind, hagel, regen) tikken we de eerste helft uit, maar ondanks dat de bal nu wel de meeste tijd de goede kant uit rolt wordt er niet meer gescoord: stand bij rust een verrassende 0-2.

De tweede helft is het weer droog en krijgen de toeschouwers het vooraf verwachte spelbeeld te zien. Onze helden vallen aan en Gorecht verdedigt. De (net als de spits nogal uit de kluiten gewassen) keeper blijkt echter keer op keer een ware ballen magneet en er is (ditmaal wel raak, de eerste dit seizoen!) een strafschop voor nodig om de aansluiting te realiseren (1-2). GVAV blijft volop aanvallen, maar de gelijkmaker valt maar niet. Sterker nog: even later tikt onze keeper met een onwaarschijnlijk knappe redding nog net een bal uit de kruising die iedereen eigenlijk al als 3^e doelpunt van de bezoekers telde en houdt op die manier zijn team maar net in de race. Als de doelman aan de andere kant van het veld op een vrije trap het antwoord op een soortgelijke bal schuldig moet blijven staat het 5 minuten voor het einde van de wedstrijd gelijk en enkele ogenblikken later neemt de thuisploeg zelfs de leiding: 3-2. Zou het toch nog? Gorecht zet nog eens flink aan, stuurt iedereen en alles (inclusief keeper) richting ons doel en verdient diep in de blessuretijd een corner. Hoog voor, ingekopt en… net voor de lijn gestopt! Direct na die actie, nog in de discussie over wel-of-niet-een-goal fluit de scheidsrechter af  en is de zwaarbevochten overwinning een feit: GVAV – Gorecht eindigt in 3-2.