Uw favoriete jo14-1 heeft deze weken in het getal '3'  nogal eens in gedachten. We spelen 3 weken achter elkaar tegen ploegen die we voor de derde keer gaan ontmoeten, staan al 3 wedstrijdronden bovenaan in de competitie (terwijl we op voorhand eerder verwacht hadden hooguit om plek 3 te kunnen strijden), we willen graag in driehoekjes verzorgd onder druk uit voetballen (oké, beetje gezocht...) en natuurlijk net als alle andere teams elke wedstrijd weer 3 punten halen (maar da's niet uniek voor deze weken, dat willen we altijd). 

De  tweede ronde van van die drie 3e ontmoetingen brengt ons naar het Stadspark, waar de jo14-1 van Velocitas ons wacht. De 'punten'  zijn in de eerdere ontmoetingen perfect gelijk verdeeld: beide oefenwedstrijden eindigden namelijk in 3-2, één keer voor de thuisploeg en één maal voor onze helden.  Waar GVAV de vorige 2 keer wel een licht veldoverwicht had, maar moeilijk tot scoren kwam weten we vandaag datzelfde overwicht wel op het scorebord te krijgen: eindstand 2-5 en de (3) punten mee naar Kardinge.

Zo'n resultaat lijkt in de aanloop naar deze wedstrijd verre van zeker. Sterkhouders Parsa, Arda, Timo en Keanu (blessure, blessure, blessure en ziek) kunnen er geen van allen bij zijn, maar gelukkig hebben we in Fadhl en Robin (wederom) prima aanvulling uit de jo14-2 mee, zodat we toch in ieder geval met 12 man op een beetje winderig, maar droog Stadspark aan de wedstrijd kunnen beginnen.

Zoals wel vaker begint die wedstrijd met een vroeg tegendoelpunt. We krijgen de bal niet weg uit de verdediging en dat geeft uiteindelijk een groen-witte aanvaller de kans om het leer achter een kansloze Dorian te leggen. 'Iedereen wakker?' zou je langs de lijn kunnen denken, maar oplettende lezertjes weten inmiddels wel dat het voor onze helden eerder een startschot dan een reden om bij de pakken neer te gaan zitten is en dat gebeurt ook niet. Slechts enkele minuten later zet Jorn met een half-hoge voorzet gastspeler Robin (in zijn eigen jo14-2 niet onverdienstelijk keeper) vrij voor het doel en die werkt de bal met een atletische volley/halve omhaal in het voor ons juiste netje: 7 minuten gespeeld en 1-1. 'Net Ajax-Getafe' klinkt het naast me uit de mond van de eenzame wissel, maar buiten het scoreverloop zijn er weinig overeenkomsten. Er wordt fel, maar fair gevoetbald en opgewonden standjes, tijdrekken of meer dan lichte blessures (al-dan-niet-Spaans-drama) hebben we hier in Groningen gelukkig de hele wedstrijd niet gezien.
Doelpunten zien we ook een poosje niet, trouwens.  Aanvallen van de thuisploeg worden vakkundig onschadelijk gemaakt door gelegenheidsback Ryvano (goede, solide wedstrijd, zeker voor een linkspoot op rechts!), zijn meer ervaren collega Lars op links en de ruggesteun van centrale verdedigers Emin en Fadhl. Het blauw-witte middenveld met Di Feng, Joost, Jorn, Roan en Amro zorgt er met inzet, mooie korte combinaties en vooral verzorgd positiespel sowieso al voor dat die aanvallen zeldzaam zijn en meer dan wat weinig verontrustende afstandschoten hoeft keeper Dorian in deze fase dan ook niet te verwerken. Alleen voorin loopt het bij spitsen Robin en Justin niet helemaal zoals we willen: ook de keeper van de thuisploeg hoeft zich geruime tijd nergens echt zorgen over te maken.
Dat verandert vlak voor rust als aanvoerder Amro het aanvalsduo in korte tijd 2x de weg wijst:  eerst door op exact het goede moment bij de 2e paal op te duiken en met een sliding achtige duik te scoren (mooiste goal van de wedstrijd?) en even later met een prachtig afstandschot. 
1-3 en rust.

Voor de tweede helft komt thuisploeg met vuur in de schoenen uit de kleedkamer. GVAV wordt korte tijd volledig weggetikt en nog binnen een minuut hebben de wit-groenen de 'anslusstreffer' te pakken: 2-3. Wordt het toch nog spannend? Niet echt: meer nog dan in de 1e helft kan/mag GVAV het spel maken en na de wel heel tijdelijke opleving weet de thuisploeg het tempo en de nauwkeurigheid niet meer op te brengen. Het spelletje wordt meer en meer op de helft van Velocitas gespeeld en levert nog 2 doelpunten op: een cadeautje voor Justin (waarom? Die was toch al topscorer!) en een intikker voor gastspeler Robin na een afgeslagen schot.

Winnen is natuurlijk fijn (3 punten!). Als je dat echter als team op deze manier kan doen, zonder een aantal voor ons belangrijke spelers en als collectief, dan win je veel meer dan slechts 3 punten: dan win je vertrouwen in jezelf en in elkaar en kunnen we niet alleen terugkijken op (alweer) een prima gespeelde wedstrijd, maar ook met vertrouwen vooruitkijken naar de ongetwijfeld uitdagende potjes die nog komen gaan.  Chapeau!