Zo aan het einde van een seizoen (vandaag speelt uw jo17-3 haar vermoedelijk op-één-na-laatste wedstrijd) is het traditioneel tijd om de balans op te maken.  We kijken terug op een veel bewogen, maar gelukkig eens niet door een pandemie onderbroken jaar waarin jammer genoeg de woorden 'helaas', 'meer ingezeten' en 'onverdiend' nogal eens de boventoon voerden in de gesprekken na 2x 40 minuten ballen met deze mannen op de zaterdagmiddag. Het bleek het gehele seizoen moeilijk om de benodigde punten te behalen en beide competities worden dan ook afgesloten op wat bescheidener posities op de ranglijst dan je op basis van het voetballend vermogen in deze ploeg zou mogen verwachten. Denkbare excuses zijn er genoeg (wijden we niet over uit: da's niet sportief), maar te vaak werden sterke momenten waaruit de kracht van dit team blijkt afgewisseld met laten we zeggen minder briljante episodes, vaak zelfs gedurende 1 en dezelfde wedstrijd. 

Dat is deze laatste zaterdag van mei ook weer duidelijk het geval . Een eerste helft waarin bezoekers Bedum met een prachtig, prachtig doelpunt in de allerlaatste seconden van een voor onze helden verder ijzersterk verlopen eerste helft wat gelukkig toch weer langszij komen (2-2) wordt gevolgd door een tweede deel waarin alle kansen op winst binnen een kwartier volledig uit handen worden gegeven: eindstand 3-6.

Zoals gezegd: de tegenstander van vandaag zijn de paars gehemde heren van sv Bedum jo17-2. Bij binnenkomst op Kardinge zijn de bezoekers al zeker van het kampioenschap en de stemming is daar dan ook opperbest, maar misschien ook iets minder gebrand op winst? In tegenstelling tot wat je op grond van de bescheiden positie van onze helden op diezelfde ranglijst zou verwachten delen beide teams bovendien nog een interessante statistiek: vandaag staan de op dat moment 2 minst gepasseerde achterhoedes uit deze competie tegenover elkaar.  Tel daarbij op dat GVAV bij een eerdere ontmoeting in de najaarscompetitie als winnaar uit de bus kwam (het werd toen 1-0) en je hebt het recept voor een potentieel leuke wedstrijd waarin het verschil wel eens in de details zou kunnen gaan zitten. 

Als de bal iets na half drie voor het eerst aan het rollen wordt gebracht klopt het wedstrijdbeeld geruime tijd met die analyse: beide ploegen proberen voorzichtig een weg naar voren te vinden, maar slagen daar nauwelijks in. Een iets gemakkelijker combinerend GVAV lijkt een licht voordeel te hebben, maar ook zij komen niet tot echte kansen. Die dient zich wel uitdrukkelijk aan als de bal na wat een ongelukkige handsbal van een bezoekende verdediger op de stip gaat (1-0) en wordt bijna gelijk gevolgd door een succesvolle tegenaanval (1-1). Het steekspel wordt daarna hervat en resulteert een paar minuten voor rust in nog een doelpunt voor ons blauw-wit-rood (2-1): buit voorlopig binnen en uitspelen tot de ranja zou je zeggen... Het lot beslist echter anders: in de blessure tijd besluit een opgekomen Bedummer middenvelder tot een magnifiek schot van een meter 25 (zondagsschot?) en bepaald de ruststand op een voor onze helden eigenlijk wat magere 2-2.
Een psychologisch voordeel noemen ze dat, zo'n treffer vlak voor rust en dat lijkt inderdaad het geval te zijn vandaag. Al na een minuut komen de bezoekers na wederom een ongelukkige hansdbal binnen de 16-meter (maar ditmaal door een GVAV verdediger) en de daaropvolgende penalty op voorsprong (2-3) en daar blijft het niet bij. Bij de thuisploeg denken te veel spelers de wedstrijd individueel te kunnen gaan winnen ('ze lijken wel lijm aan de voet te hebben, de bal komt daar niet meer weg') en steeds meer aanvallen stranden voortijdig doordat de 3e (of 4e...) tegenstander ook nog 'even' moet worden uitgetikt. De bezoekende kampioenen weten daar wel raad mee en antwoorden met een reeks aan bijzonder effectieve counters: na een kwartier is de stand al opgelopen tot 2-5. Wedstrijd gelopen en vertrouwen op een (voor onze helden) goede afloop weg: ook de laatste 2 doelpunten (iedere ploeg één) brengen daar geen verandering in. Eindstand 3-6.

Speciale vermeldingen verdienen Chevan en Kevin die na lange afwezigheid weer eens meededen (beiden prima wedstrijd en leuk dat jullie er weer zijn mannen!), Semih die zijn gaat-steeds-een-beetje-beter herstel bewijst met een ijzersterke wedstrijd en Justin die zijn gastoptreden (zoals we inmiddels al een beetje van hem verwachten) weer met een doelpunt bekroonde. Op naar de laatste wedstrijd van dit seizoen!