Ronde twee in deze voorjaarscompetitie en weer staat aan de andere kant van het veld een ploeg waar uw jo17-3 iets goed tegen te maken heeft: eind november werd een eerdere ontmoeting met deze wit-zwarte Harenaren op teleurstellende wijze met 4-1 verloren. Zoals vaker het geval was de afgelopen maanden overheerste na afloop van die wedstrijd bij de rood-wit-blauwen het gevoel dat er meer in gezeten had: dat moeten we vandaag dan maar eens laten zien!
Plaats van handelen is een kil en winderig (maar droog!) veld 4 op ons eigen Kardinge en vanwege aanhoudende personele problemen (smalle selectie en blessures bij Semih, Ids en Jorn)  is de jo17-3 aangevuld met de inmiddels wel bekende Lars, Collin en Ryvano en begroeten we met debutant Kayne ook een nieuw gezicht. Bedankt voor jullie inzet mannen!

De 'herstelpoging' loopt al in de openingminuten een flinke deuk op (0-1); een klap die onze helden de hele 1e helft niet te boven lijken te kunnen komen. Hoewel voor beide doelen maar weinig gebeurt zijn het de gasten die overduidelijk de dienst uitmaken: de ruststand van 0-1 is gezien het spelbeeld eigenlijk een meevaller. In de tweede helft herpakken onze helden zich en maken wij de meeste aanspraak op een doelpunt, maar de bal verdwijnt uiteindelijk alleen nog een keer aan de verkeerde kant in het net: uitslag 0-2.

De wedstrijd begint zoals gezegd rampzalig. Een wat onverwachte terugspeelbal wordt door iedereen behalve een wakkere Gorecht speler verkeerd ingeschat en de die maakt dan ook graag van de gelegenheid gebruik om de bezoekers in de eerste minuten gelijk al op voorsprong te zetten: 0-1. Langs de lijn hebben we het gevoel dat het daar wel eens niet bij zou kunnen blijven: de Harenaren zijn stuk voor stuk veel en veel groter dan onze mannen, gebruiken die fysiek goed en dwingen uw jo17-3 in een heel rommelige, weinig effectieve combinatie van paniek, kluitjesvoetbal en lange ballen.  Dat spelletje gaan we niet winnen en het zijn de gehele eerste helft dan ook de de zwart-witte bezoekers die de wedstrijd beheersen. Zonder daarmee erg veel kansen te creeeren overigens: waar de bezoekende doelman het eerste bedrijf precies nul serieuze doelpogingen te verwerken krijgt blijft het ook aan de andere kant van veld voor het doel vrij rustig. Vlak voor het einde van de 1e helft lijken onze mannen iets meer rust in hun spel te krijgen en schuift de wedstrijd iets vaker van onze helft af, maar aan de stand verandert dat niks: 0-1, opwarmen in de kleedkamer (het is koud!) en ranja.

Net als vorige week keert uw jo17-3 als herboren op het veld terug. Of het de instructies van coach Janniko, het iets gunstiger op de (harde) windrichting spelen of gewoon een niet-opgeven-mentaliteit is valt moeilijk te zeggen, maar feit is: de tweede helft doet GVAV opeens echt mee in de wedstrijd en zou een gelijkmaker niet onverdiend zijn.  Het blijft lastig om de gehele weg richting het doel van de bezoekers te vinden, maar er wordt vaker en langer op de voor GVAV juiste helft van het veld gespeeld en het gevoel dat er ondanks de nog altijd forse tegenstand misschien toch nog wel  punten te verdienen zijn wordt steeds sterker. Dat lukt echter niet en als we een kwartier voor het einde vanwege een domme overtreding en de daarop volgende gele kaart 10 minuten met een man minder op het veld staan slaan de bezoekers een beetje tegen de dan geldende verhouding nogmaals toe: een inworp wordt door verschillende verdedigers gemist en van dichtbij snoeihard in het dak van ons doel geschoten: 0-2. Een slot offensief waarbij we zelfs de paal nog raken ten spijt: deze "herkansing" wordt met 0-2 verloren.