Begin november beschreven we een eerder treffen tussen onze jo13-2 en Nec Delfzijl als "servet en tafellaken": de gasten waren bij die gelegenheid overduidelijk een maatje te groot voor onze helden.  Vandaag staat de return op het programma en daarvoor reizen we met  een door blessures en ziekte geminimaliseerde bezetting en niet al te hoge verwachtingen af naar het sportpark Centrum in Delfzijl.
De vrees blijkt maar deels terecht. Een niet heel erg fraaie, maar wel steeds spannende wedstrijd wordt netjes over de beide helften verdeeld gedominineerd door de ploeg die op dat moment de waddenzee-wind in de rug heeft. Na 2x 30 minuten levert dat ook de uitslag op die daar bij hoort: beide ploegen scoren 3 keer en de eindstand is dan ook 3-3.

Als het publiek om 11:15 plaatsneemt op de windschuwe tribune langs het hoofdveld verwarmt een bleek zonnetje de fans en de spelers.  Ondanks 2 uitvallers (beterschap Igor en Rai!), een groot aantal weet-het-niet-maar-ik-ga-het-toch-proberen gevalletjes en geen aanvullingen uit andere teams staan onze helden er gemotiveerd bij: zoals vaker gemeld maakt uw jo13-2 een aardige groei door en dat is precies wat hier vandaag nodig is om dit NEC Delfzijl wat meer tegenstand te kunnen bieden dan de vorige keer.
Dat lukt dan ook al gelijk vanaf de aftrap. Er wordt (sportief) gestreden om elke bal en er is vanaf het begin een duidelijke voorwaartse drang te herkennen in het spel van GVAV, maar helaas ontbreekt het in de beginfase nog even aan de beslissende eindpass. Die heeft de thuisploeg helemaal niet nodig, blijkt: na 5 minuten mag de boomlange spits vrijwel ongehinderd doorlopen vanaf de middenstip en tekent een beetje tegen de verhouding in koeltjes de 1-0 aan. GVAV lijkt gelijk wat terug te doen door het flipperkast/kluitjes voetbal dat de gehele wedstrijd af en toe wel kenmerkt vlak voor het doel van NEC uit te voeren, maar de bal wil er (nog) niet in. Ook een daarop volgend schot uit de tweede linie had een beter lot verdient, maar de lat zit in de weg. Het inmiddels opgewarmde en enthousiast aanmoedigende uitvak moet nog tot de laatste 10 minuten van de 1e helft wachten, maar dan is het vlak achter elkaar ook gelijk 3x raak: 2 mooi uitgespeelde aanvallen en een prima ingekopte corner bepalen de ruststand op een toch wat onverwachte 1-3.

De tweede helft is een wat ander verhaal. Ian keert vanwege een toch wat te ernstige blessure (ook beterschap!) niet meer terug op het veld en brengt daarmee het aantal blauwgehemde spelers terug naar 11 (geen wissels), en de thuisploeg heeft bovendien nu de stevige wind mee.  Ook op andere plekken in het veld zie je dat enkele GVAV'ers niet fit meer zijn en dat alles heeft uiteraard invloed op wat het team nog kan doen. De helft van de thuisploeg wordt nauwelijks meer bereikt, maar die weten op hun beurt ook maar zelden de gehele weg naar de goal te vinden. Als ze daar 10 minuten voor het einde toch nog een derde keer in slagen (3-3) is de eindstand bereikt, ondanks dat de wedstrijd na een harde tackle op Dylen (ook beterschap...) de laatste 5 minuten met 10 man moet worden uitgespeeld.

Hoe verschillend kunnen 2 wedstrijden tegen dezelfde ploeg zijn? De meegereisde fans zijn met de vorige wedstrijd in het achterhoofd tevreden met het behaalde punt; de meeste  spelers zien en voelen de ontwikkeling die ze doormaken en hebben het na afloop over 'verlies'.  De waarheid zal in het midden liggen (doet ie vaak), maar feit blijft dat ook met dit zwaar bevochten gelijke spel de leuke en spannende groei van uw jo13-2 nog maar eens onderstreept wordt. Op naar de volgende uitdaging!