Competitie ronde 8 voor uw jo17-3 alweer en vandaag is voor het eerst sinds enige tijd ons eigen sportpark Kardinge weer eens het decor. Het voelt echter niet hetzelfde als anders: door het opschorten van de competities van de selectieteams, de vele, vele afgelastingen en de afwezigheid van thuis publiek is het raar rustig vandaag: afgezien van een handvol Fjes en Etjes (jo9 t/m jo12 tegenwoordig...) valt er in tegenstelling tot 'normaal' maar weinig te zien op deze wat sombere, bewolkte december ochtend.

Tegenstander van vandaag is Corenos uit Roodeschool; 1 van de 2 tot nu toe ongeslagen koplopers. Van de ander (HSC uit Sappemeer) werd eerder al met forse cijfers verloren, dus onze mannen zijn goed op de hoede voor deze bezoekers. Dat uit zich o.a. in een taktische omzetting die vooral de 1e helft effect heeft en zelfs nog even tot een voorsprong leidt: de tweede helft hebben onze helden duidelijk meer moeite om het allemaal bij te benen en loopt het verschil toch weer (te) hoog op: eindstand 1-6.

Dat het lastig gaat worden is gelijk vanaf de aftrap wel duidelijk: de wit-rood-blauwe bezoekers tonen zich een goed op elkaar ingespeelde ploeg en zorgen er voor dat de strijd voor het overgrote deel op de voor ons verkeerde helft moet worden geleverd. Dat gaat onze helden echter opmerkelijk goed af: in tegenstelling tot sommige vorige wedstrijden wordt er met rust en precisie gecombineerd en dus weinig onnodig balverlies geleden, wordt het spel indien nodig goed verplaatst en ontstaan er eigenlijk weinig echte problemen in de buurt van onze goal: meer dan een paar ongevaarlijk afzwaaiende afstandsschoten weten de Roodeschoolsters lange, lange tijd niet te produceren. En corners, veel corners, maar ook daaruit ontstaan  weinig hachelijke situaties. 
Ondanks dat we andere kant van het veld bijna nooit halen ontstaat er op en naast het veld zichtbaar vertrouwen bij onze blauw-wit-roden: 'we kunnen dit!' Vertrouwen dat na pakweg een half uur nog gesterkt wordt als de bezoekende keeper een op het oog houdbare bal onder zich door laat rollen: 1-0, op voorsprong tegen de nummer 2! Een ongekende luxe de laatste weken en het houdt helaas ook geen stand: vlak voor de rust scoren de bezoekers de verdiende gelijkmaker zodat we met 1-1 aan de ranja gaan.

Als beide teams terug zijn en de wedstrijd wordt hervat is opeens alles anders. De absoluut lelijkste frommelgoal die ik in lange tijd gezien heb (die tellen ook...) zet de bezoekers al na een paar minuten op voorsprong en de mentale beuk die dat onze helden oplevert dreunt zoals helaas wel vaker dit seizoen op het veld een poosje door. Als we na pakweg een kwartier weer wat van het rustiger en verzorgder spel van de 1e helft terugvinden is de schade al gedaan: GVAV staat dan inmiddels 1-5 achter. Typerend voor eigenlijk de hele wedstrijd, maar zeker de 2e helft is het feit dat onze mannen pas 10 minuten voor het einde van de wedstrijd voor het eerst een corner mee krijgen: we kunnen het al een tijdje niet meer bijbenen en de laatste tegentreffer is dan ook een meer dan terechte kroon op de overwinning van de bezoekers: eindstand 1-6.

Je kan ook in een verliespot dingen winnen en dat was de gehele 1e helft ook zeker het geval. De rust, het overzicht en de controle die daar ondanks een zware tegenstander vanuit gingen zijn ingredienten die in voorgaande wedstrijden vaak slechts af en toe voorbij kwamen: om dat nu 40 minuten zonder onderbrekingen als team vol te houden is pure winst en geeft hoop voor wat nog komen gaat. In de onder-17 duurt een wedstrijd echter 2x 40 minuten: het is wel zaak om te proberen de terugval minder groot te maken en zo de winst ook daadwerkelijk 'ten gelde' te kunnen maken.