GVAV JO9-5 – 6 en ook nog tegen Helpman
Tot het gaatje
Ga er maar aan staan als 7- of 8-jarige. Een hele schoolweek. Elke avond een eind wandelen, want het is avondvierdaagse. Trainingen, spelen met vriendjes, laat op bed want de avondvierdaagse is inderdaad ’s avonds. En als je dan eenmaal in bed ligt is het lastig slapen want jongens, wat is het warm ineens. En dan aan het einde van die vreselijk leuke en behoorlijk vermoeiende week ook nog eens twee wedstrijden. Maar onze jongens zijn geen watjes: als je een wedstrijd hebt dan ga je er voor. En dus staan er op vrijdagmiddag 8 volledig opgeladen jongens te trappelen om aan de wedstrijd te beginnen. Een wedstrijd tegen onze clubgenoten van F5. Aan de koppen van de tegenstanders is af te lezen dat zij net zo’n week achter de rug hebben als wij. En de eerste helft gaat het inderdaad redelijk gelijk op. Aan beide kanten worden leuke kansen gecreëerd en hoewel het hier en daar wat rommelig oogt, spat het spelplezier er van af. Dat er niet wordt gescoord lijkt niemand te deren. Of toch wel? Ergens midden tussen het strijdgewoel zien we een lange jongen staan. Stevige schouders, sterke benen en een opvallend vastberaden blik in de ogen. Brian is duidelijk iets van plan. Hij zal toch niet…? Ja, verdorie, hij doet het wel! Zodra hij de bal mooi aangespeeld krijgt van zijn teamgenoten haalt hij lekker uit en met een fantastisch afstandsschot scoort hij vlak voor de rust 1-0. Heerlijk. En dan is het hek van de dam. Het lijkt alsof de jongens vleugels hebben gekregen. Ze weten elkaar blindelings te vinden en scoren de ene na de andere goal. Romano (2x), Hidde, Jahmal en Sietse weten bij elkaar maarliefst 6 punten te noteren. Dat er tussendoor ook nog een tegendoelpunt valt mag de pret niet drukken. Ondertussen staat Thijs z’n mannetje op het middenveld en zorgt de bescheiden verdediger Camyl ervoor dat de tegenstander niet verder komt dan dat ene doelpunt. En het zijn Quinten en Winne die een groot applaus verdienen voor sportief gedrag. Want waar niemand deze tweede helft zin heeft om (weer) te keepen weten zij dat een team nergens is zonder een gemotiveerde doelman en gebroederlijk verdelen de twee de keeperstaak. Super gedaan! De overwinning met 6-1 op vrijdag is ontegenzeglijk een echte teamprestatie.
De volgende ochtend staan de mannen alweer paraat. Het keepersduo van gisteren is vandaag helaas verhinderd, maar gelukkig heeft Tariq de weg naar de club weten te vinden. Vastbesloten om het publiek vandaag te laten zien wat hij waard is. Hartstikke mooi!
We treden deze zaterdag aan tegen een fris ogend Helpman. De grote getalenteerde keeper kennen we nog van de vorige keer. De lange spitsen en de kleine razendsnelle spelers zijn ook geen onbekenden, maar dat deert ons niet. Na een prachtig seizoen heeft het team zich ontwikkeld tot een goed geoliede machine en we zijn voor iedereen een tegenstander om rekening mee te houden. We beginnen de wedstrijd sterk. Keeper Sietse is alert en weet tot verrassing van de blauw-witte spelers de bal een paar keer knap te stoppen. Brian verdedigt ook als een huis en brengt flink vaart in het spel door de bal steeds rap over de flanken naar Hidde of Romano te spelen. Jahmal laat zien dat hij goed naar Siebe heeft geluisterd en speelt de ballen met het nodige spelinzicht af als de verdediging hem te dicht op de huid zit. En het is Romano die de bal dan graag aanneemt en keer op keer een spurt naar voren trekt. Zelden heeft er een F-speler met zoveel energie over de velden van GVAV geraasd. Het is niet voor niks dat hij halverwege de eerste helft een onhoudbare bal de hoek van de goal injaagt. 1-0. Lekker Romano! Thijs rent zich de longen uit het lijf en maakt als het hem wat al te warm wordt even plaats voor Tariq. Tariq lijkt deze wedstrijd wel een oplaadbare batterij. Zodra hij in het veld staat geeft hij alles wat er in zit. Vlak voordat hij omvalt wisselen we hem in voor een ‘verse’ speler en als hij weer is bijgetankt gaat hij weer. Knap hoe iemand die zo verkouden is zich steeds weer weet op te laden voor een paar mooie acties! De jongens geven alles en weten de stand tot de rust op 1-0 te houden.
Na de rust is het de bescheiden Camyl van de wedstrijd van gisteren die laat zien dat hij ook een minder bescheiden kant heeft. Als een soort bromvlieg zoemt hij voortdurend om de steeds beter in het spel komende spitsen van Helpman heen. En die hebben het verrekte moeilijk om langs de blonde speler te komen. Dit geeft Brian steeds precies de tijd die hij nodig heeft om zich strategisch op te stellen als laatste man en het is duidelijk dat het aan dit verdedigende koppel + de lenige doelman Thijs te danken is dat Helpman de tweede slechts drie keer tot scoren komt.
Jahmal, Hidde, Sietse en Romano geven op hun beurt alles wat ze hebben. Hidde is overal waar hij nodig is en buitelt soms letterlijk over het veld om de bal maar in de buurt van de goal te krijgen. Jahmal gaat de ene keer langs en de andere keer bijna letterlijk door de verdediging heen om een punt te scoren. Romano werkt zo hard dat er een dampwolkje boven zijn bezwete hoofd hangt en Sietse doet zijn bijnaam ‘Ibrasietsovic’ eer aan door met betoverende moves de ene na de andere Helpmanspeler te passeren. We creëren schitterende kansen, maar ook Helpman is een mooi team en we komen net niet tot scoren. Jammer, maar meer ook niet want het is een prachtige pot om naar te kijken. Dat we na 2 keer 20 minuten het veld met 1-3 verlaten is even slikken voor de spelers, maar ook dat hoort er bij. En het is met oprechte en welverdiende trots dat de jongens na de wedstrijd door trainer/coach/scheidsrechter Siebe worden toegesproken. Het was een mooi seizoen. We hebben van jullie genoten!
